Ένα ερωτικό ποίημα πρέπει να είναι και ωραίο. Σίγουρα η παρομοίωση των μαλλιών ως "γίδια που ροβολάνε από το Γαλαάδ" θα ήταν πολύ ωραία στην εποχή του Σολωμόντα το 900 π.χ, αλλά το 2014 μ.Χ δεν ακούγεται καλό. Επομένως θα προτιμούσα μια πιο διαχρονική μετάφραση ή διασκευη, που όντως θα αναδείκνυε την ομορφιά του κειμένου. Σε κάποια σημεία όντως το πετυχαίνει, κυρίως λόγω της διαχρονικότητας του κειμένου: "Τις αύτη η εκκύπτουσα ώσει όρθρος, καλή ως σελήνη, εκλεκτή ως ήλιος" (ποια είναι αυτή που προβαίνει σαν αυγή, ωραία σαν φεγγάρι, λαμπερή σαν ήλιος);